کودکی یکی از مهمترین دوران در شکل گرفتن زندگی هر انسانی است که می تواند بنیان اساسی زندگی او را پایه گذاری کند؛ حال اینکه والدین آنها با رفتارهای خود با کودکان شان تا چه حد می توانند در این شکل گیری شخصیت تاثیرگذار باشند، جای بحث دارد.
آموزش در زمان کودکی یکی از مهمترین آموزش ها می باشد؛ زیرا در این سن کودک دارای انعطاف پذیری بالایی بوده و به حرف های والدین خود گوش داده و توجه می کند. شما هنوز هم می توانید از این تمایل ذاتی کودک خود، مثل همان وقتی که او کوچک‌تر بود، بهره ببرید. در این بخش از سری مقالات روانشناسی کودک شما را با نکاتی درباره نحوه برخورد صحیح با کودک و اینکه چگونه با فرزندان خود تعامل پیدا کنیم، آشنا خواهیم نمود؛ با مجله کودک همراه باشید.
هر چقدر می توانید به صورت مستقیم با کودک خود صحبت کنید. سعی کنید بعضی وقتها، این صحبت‌ها صرفا بین شما و او بوده و شخص ثالثی بین شما نباشد. اگر شما در حال حرف زدن یا کتاب با شعر خواندن برای او به همراه یکی از برادر یا خواهرهای بزرگترش باشید، نمی توانید لغات و اصطلاحات را به میزان مورد نیاز او تکرار کنید.
نکته دیگر که باید مورد توجه قرار دهید، با تطبیق دادن حرف های خود با کارهایی که انجام می دهید، این امکان را برای فرزند خردسال فراهم کنید که معنای حرف های شما را بهتر بفهمد. می توانید بگویید: «حالا پیراهنت را در می آورم» و پیراهنش را دربیاورید؛ سپس بگویید: «حالا نوبت شلوارت است»، و به سراغ شلوارت بروید.
سعی کنید که یاور کودکان خود باشید و به آنها کمک کنید تا معنای کلی حرفهای شما را بفهمد و اگر او نمی تواند حرفها و کلمات شما را تک تک و به صورت دقیق متوجه شود، مشکلی ندارد. اگر در حال غذا پختن هستید، بشقابها را روی میز بچینید، با دست به او اشاره بکنید، و بگویید: “الآن وقت ناهار است“. فرزندتان متوجه می شود که ناهار حاضر بوده و باید به سر میز بیایید. البته اگر شما با حرکات دست و نشان دادن بشقاب و غذا، او را راهنمایی نمی کردید، او ممکن بود معنای “الآن وقت ناهار است” را متوجه نشود.
او را در گیر احساساتی همچون شوق، کنجکاوی و اشتیاق کنید. صحبت کردن در مورد جریان عشق یا در مورد گروهی از حیوانات نادر در آسمان، می تواند ابزار مفیدی برای جلب توجه کودک و انگیزه دادن به او باشد تا برای درک مفهوم حرفهای شما تلاش کند.
اما برای ایجاد ارتباط بهتر فرزندتان با دیگران بهتر است به کودک خود کمک کنید تا بفهمد که “حرف زدن” تنها وقتی معنا پیدا می کند که انسان با افراد دیگر حرف بزند. اگر شما با خودتان حرف بزنید و منتظر جواب دادن دیگران نباشید، یا زمانی که اینطور احساس کند حداقل کودک اینطور احساس کند؛ یا هنگامی که کودک یا یکی دیگر از اعضای خانواده با شما حرف می زند، به او جواب ندهید؛ او احساس خواهد کرد که کلمات و جملات، صداهایی بی معنا و کاملا به درد نخور هستند.
یکی از مواردی که باید از آن پرهیز شود این است که سعی کنید برنامه های رادیو و تلویزیون به عنوان “صدای زمینه” دائمی هنگام مکالمات شما و فرزندتان نباشند. این صدا می تواند یادگیری فرزندتان را مختل کرده و حواس او را دچار سردرگمی کند. هنگامی که یک برنامه جدی در حال پخش است و یک، دو یا چند نفر در آن در حال صحبت کردن هستند، به دقت به حرف های آنها گوش دهید. در ضمن، به کودک خود نشان دهید که شما معنای حرفهایی را که از رادیو پخش می شود می فهمید.
در این صورت است که شما تقریبا به مترجم کودک خود مبدل گردیده اید. شما خواهید دید که فهمیدن حرفهای کودک برای شما بسیار آسان تر از دیگران است؛ از طرفی کودک به شما احساس نزدیک تری کرده و به راحتی می تواند احتیاجات او را مرتفع سازید.
- ۹۶/۰۴/۱۳